Moet er of kan er een vergoeding betaald worden aan werknemers die te voet naar het werk gaan?
Wie met het openbaar vervoer naar het werk gaat, ontvangt in principe een vergoeding voor zijn woon-werkverkeer, maar wat met hen die te voet naar het werk gaan?
Moet er een verplaatsingsvergoeding betaald worden aan iemand die te voet naar zijn werk gaat?
Het woon-werkverkeer betalen van een werknemer die te voet naar zijn werk gaat, is geen algemene verplichting. Enkel wanneer de sector het uitdrukkelijk voorzien heeft, is de werkgever verplicht de werknemer ervoor te betalen.
We kunnen alleen maar vaststellen dat in talrijke sectoren de betaling van een verplaatsingsvergoeding onderworpen is aan strenge voorwaarden, waardoor de wandelende werknemer vaak buiten deze vergoeding valt.
In het aanvullend paritair comité voor de bedienden (PC 200) bijvoorbeeld, is de werkgever pas verplicht een verplaatsingsvergoeding te betalen aan de werkgever die te voet gaat werken wanneer zijn jaarloon minder is dan 27 750 euro en de afstand tussen zijn huis en zijn werk meer dan 3 kilometer bedraagt. Gezien de voorwaarden in deze sector, zijn er maar weinig werknemers die te voet gaan werken die daarvoor vergoed worden.
Kleine nuance: die regels hebben enkel betrekking op de minimumrechten van de werknemers, niets belet de werkgever om zijn werknemers die te voet naar het werk komen toch een vergoeding te betalen.
Is een verplaatsingsvergoeding betalen aan een werknemer die te voet naar het werk gaat voordelig?
Werknemers worden aangemoedigd om voor hun woon-werkverkeer zoveel mogelijk gebruik te maken van duurzame vervoermiddelen. Als een werknemer met de fiets naar zijn werk gaat, kan hij vergoed worden met een forfaitaire verplaatsingsvergoeding die vrijgesteld is van enige fiscale of sociale last die kan gaan tot 0,24 euro per kilometer. Zo worden de werkgevers en werknemers gemotiveerd om hun impact op het mobiliteitsprobleem te beperken.
Men zou dezelfde redenering kunnen maken voor werknemers die hun woon-werkverplaatsing (deels) te voet afleggen. Wandelen is gezond, zorgt niet voor files en is milieuvriendelijk. Tot op heden werd er wettelijk echter nog niets specifieks geregeld rond een (vrijgestelde) kilometervergoeding voor wandelende werknemers.
Dit betekent echter niet dat er geen mogelijkheid bestaat om uw wandelende werknemers te belonen en hen een vergoeding toe te kennen die fiscaal interessant behandeld wordt. Er bestaat immers een algemene vrijstelling van belasting voor vergoedingen die betaald worden voor het woon-werkverkeer afgelegd met een ‘ander vervoermiddel’.
In het verleden werd reeds meermaals bevestigd dat de woon-werkverplaatsingen die te voet afgelegd worden onder die categorie vallen. In praktijk betekent dit dat indien uw wandelende werknemers een vergoeding ontvangen voor hun woon-werkverkeer, deze vergoeding vrijgesteld zal zijn tot een bedrag van 410 euro per jaar (voor het inkomstenjaar 2019). Deze vrijstelling geldt echter enkel op voorwaarde dat uw werknemer zijn werkelijke beroepskosten niet bewijst in zijn aangifte in de personenbelasting. Bovendien is deze vrijstelling enkel van toepassing op werknemers en geldt ze dus niet voor bedrijfsleiders.
Opgelet : RSZ beschouwt een woonwerkvergoeding voor een werknemer die te voet naar het werk gaat, wel gewoon als loon.