Zoeken
Sluiten
Haar vriendinnen verklaarden haar voor gek toen ze tien jaar geleden (en dus midden in crisistijd) een eigen zaak in bijberoep begon. Maar Stéphanie is ervan overtuigd dat als je iets heel graag wil, je er ook voor moet gaan.
Sinds oktober vorig jaar heeft ze haar verpleegstersjas voorgoed aan de haak gehangen en werkt ze meer dan fulltime in hoofdberoep in haar eigen salon De Roos.
Stéphanie Mal (34), schoonheidsspecialiste en eigenaar van ‘De Roos’ in Duffel
“Al van kleins af aan wilde ik schoonheidsspecialiste worden, maar ik ben begonnen als verpleegster. Een heel toffe job, maar toch begon ik vrij snel aan een opleiding schoonheidsspecialiste. Na het halen van mijn diploma ben ik thuis na mijn uren voor mezelf gestart. Ik richtte twee slaapkamers in, meldde me aan bij Acerta in bijberoep, zocht een boekhouder en waagde de sprong.
Sommige vriendinnen verklaarden me voor gek dat ik in tijden van crisis als zelfstandige aan de slag wou gaan. Omdat ik als verpleegster werkte en dus de zekerheid van een vast inkomen had, kon ik echter de tijd nemen en heel relaxed uitzoeken wat ik precies wilde en hoe ik het zou aanpakken. Eerst waren het vooral vriendinnen en kennissen die ik als klant had, inmiddels heb ik een vaste klantenkring opgebouwd. Acht jaar geleden ben ik dan hier in Duffel in het pand getrokken waar ik mijn salon heb."
"Pas eind vorig jaar heb ik beslist om te stoppen in de verpleging en zelfstandige in hoofdberoep te worden. De twee jobs waren niet meer te combineren, en ik wilde meer tijd voor mijn man en twee kleine kindjes. Het is absoluut de juiste beslissing geweest, want de zaken lopen heel goed. Mijn uren tel ik niet, maar ik heb er meer dan genoeg! Een echt businessplan had ik niet, maar een belangrijke les die ik op school heb geleerd is dat je pas kan investeren als je iets verdiend hebt. Zo maak je ook geen schulden.”
“Voor een baas werken in mijn beroep, betekent dat ik én niet genoeg kan verdienen én dat ik mijn eigen ding niet kan doen. Dat past niet bij wie ik ben, want in mijn hoofd ben ik altijd bezig met nieuwe uitdagingen waaraan ik wil beginnen. Zo focus ik me nu bijvoorbeeld ook op anti-ageing behandelingen. Ik vind dat je vooral naar je klanten moet luisteren, niet naar je baas. Ik wil altijd rekening houden met de wensen van mijn klanten. Als bijvoorbeeld iemand die voltijds werkt bijna op reis vertrekt en toch nog graag haar nagels gedaan wil hebben, dan ben ik flexibel en zorg ik dat ik haar in de avonduren kan helpen.
Ik bepaal graag mijn eigen route. Én ik vind mijn werk geweldig om te doen, vooral omdat ik klanten hier gelukkig naar buiten zie gaan. Ze hebben weer mooie nagels of een verzorgde huid, voelen zich relaxed én konden hun verhaal weer eens kwijt. Want ook heel wat problemen worden in mijn salon besproken. Ik zou extra moeten aanrekenen voor mijn psychologische ondersteuning!” (lacht)
“Toch doe ik ook geregeld aan zelfreflectie, stel ik mezelf de vraag of ik wel goed bezig ben. Soms vind ik dat ik te weinig tijd heb om alles écht goed te doen. Dat ik bijvoorbeeld meer tijd zou moeten besteden aan marketing via social media. Mijn work-life balance is ook nog niet altijd in evenwicht. Op woensdagmiddag ben ik er voor mijn gezin, maar op hetzelfde moment voel ik me ook een beetje schuldig dat ik de deuren sluit. Daar kan ik wel eens wakker van liggen.”
“Mijn eerste klanten waren vooral vriendinnen en kennissen die ik meenam naar mijn opleiding. In die tijd wilde niemand gelnagels, maar ze hadden geen keuze want ik moest oefenen!” (lacht) “Mensen waren tevreden over mijn werk en daardoor ontstond er veel mond-tot-mondreclame. Ik maakte wel flyers, maar vooral het feit dat vriendinnen en collega’s uit de verpleging andere mensen vertelden over mijn werk zorgde voor de grootste groei van mijn klantenkring. Daar moest ik in het begin aan wennen: dat ik geld moest vragen voor de diensten die ik leverde aan mensen die ik goed kende.
Ik begon ook met de verkoop van productjes. Dat vond ik keileuk: ik kreeg een echt winkeltje. De eerste jaren had ik nog een eenmanszaak. Ik zorgde dat privé- en zakelijke rekeningen goed gescheiden bleven en ik keerde mezelf elke maand een vast bedrag uit, nooit meer. Zo houd je zeker genoeg over om belastingen en sociale zekerheidsbijdragen te kunnen betalen. Ik ga echt wel heel zorgvuldig met mijn geld om. Ik zal bijvoorbeeld nooit twintig euro uit de kassa nemen om snel in de middag wat boodschappen te doen. Dat geld is nog niet van mij.
Financiële zaken – zoals mijn belastingaangifte – laat ik door mijn boekhouder doen, vanaf het prille begin al. Een goede boekhouder heb je als starter echt nodig. Ik kan er met al mijn financiële vragen terecht. Hoe ik de mijne heb gevonden? Door advies aan andere zelfstandigen te vragen en naar hun tevredenheid te polsen. Dat is in mijn ogen toch de beste referentie.”
“Vorig jaar ben ik met De Roos van een eenmanszaak naar een VOF overgestapt. Groot voordeel daarvan is dat ik minder financiële risico’s loop, zeker voor wat betreft privé-bezittingen. Bovendien is het gunstiger voor het opbouwen van mijn pensioen. Natuurlijk wil ik verder doorgroeien met De Roos, alleen is die groei beperkt. De enige piste is méér afspraken inplannen of me vooral richten op behandelingen die meer opleveren en andere schrappen.
Een paar jaar geleden heb ik geprobeerd om uit te breiden en personeel in dienst te nemen. Ik huurde het pandje naast mijn zaak en liet een medewerkster kleding en accessoires verkopen. Dat risico kon ik nemen omdat ik perfect wist dat ik een jaar kon overleven, zelfs zonder omzet. Maar uiteindelijk ben ik ermee gestopt omdat ik verlies draaide. In deze sector kun je je omzet niet laten groeien door producten en diensten duurder te maken, want dat gaat bijna niet als je je personeelsleden fatsoenlijk wil betalen. Bovendien vond ik mezelf geen goede baas. Je moet ergens kunnen loslaten en bijsturen en ik kan geen van beide!” (lacht)
“Toch wil ik blijven groeien, want ik ga zeker geen tien jaar hetzelfde doen. Concrete plannen voor de toekomst heb ik nog niet, daarom spreek ik binnenkort af met een coach uit deze sector om helder te krijgen hoe ik me verder kan ontwikkelen en mijn toekomst vorm kan geven.”
Risico’s nemen?
“Ja, maar alleen als je ze kan betalen. Iets verliezen is niet erg, zolang je maar geen schulden opbouwt. Denk daaraan en maak die berekening als je een nieuwe stap in je onderneming wil zetten.”
Investeren?
“Tijdens mijn opleiding heb ik geleerd dat je pas moet investeren als je daar het geld voor hebt. Begin daarom klein en met het hoogstnoodzakelijke, en breid geleidelijk aan uit. Zelf ben ik begonnen met allemaal tweedehands meubeltjes in mijn salon. Ik gaf daar 200 euro aan uit. Dat is een heel ander verhaal dan wanneer je in één keer voor 5.000 euro aan nieuwe spullen koopt.”
Klantenbinding?
“Facebook en Instagram gebruik ik geregeld om nieuwe spulletjes te laten zien, maar klantenbinding is vooral luisteren naar je klanten en je echt inzetten voor hen. Zo gaan ze tevreden naar huis en komen ze zeker weer bij je terug.”
Starten?
“Bekijk of het je lukt om te starten terwijl je nog ergens in dienst bent. Zo heb je de zekerheid van een job, kun je meer relaxed uitzoeken wat je wil en eerst in bijberoep starten.”
Niet vergeten?
“Zelfstandig ondernemen is meer dan alleen werken. Het is ook tijd voor jezelf en je gezin vrijmaken en daarin een balans vinden. Zelf zoek ik ook nog naar mijn balans, want ik kan moeilijk nee zeggen en doe mijn job heel graag. Ik blijf oefenen!”
“Een vriendin van mij werkt bij Acerta. Bij haar kan ik altijd terecht met mijn ondernemingsvragen. Bijvoorbeeld toen ik mijn onderneming van een eenmanszaak in een VOF veranderde en tijdens mijn twee zwangerschappen.”
Vraag dan hier je gepersonaliseerd stappenplan aan, of vlieg er meteen in en regel je aansluiting online!
